Duke marrë parasysh shkatërrimin e luftës në Kosovë dhe ndryshimin rrënjësor të qeverisë nga ekonomia e planifikuar në një ekonomi të tregut të lirë e duke pasur frikë nga potenciali që drejtimi i ekonomisë së shtetit të pavarur të Kosovës të shkojë në drejtim të gabuar, u organizua konferenca ndërkombëtare për themelimin e “Fondit për Rindërtimin e Kosovës” (Fondacioni për Rindërtimin e Kosovës – FORK).
Këto ishin arsyet kryesore pse "Behgjet Pacolli" Foundation menjëherë dërgoi një grup inxhinierësh në Kosovë për ta verifikuar situatën në Kosovë përmes organizatave ekonomike. Pas një pune të vështirë për dy muaj, ky grup inxhinierësh hulumtoi mbi gjendjen aktuale në të gjitha organizatat, dha mendimet dhe sugjerimet me shkrim, në formën e studimit, se çfarë dhe sa nevojitet për të rivendosur fabrikat, përkatësisht ndërmarrjet prodhuese dhe të shërbimit në Kosovë.
Ky grup inxhinierësh zbuloi se me një investim prej 16 milionë dollarësh për t’i rindërtuar pothuajse të gjitha fabrikat në Kosovë, pa llogaritur Trepçën dhe KEK-un. Kjo ishte arsyeja pse Fondacioni ftoi një konferencë tri ditë në Lugano, ku ftoi personat kryesorë të qeverisë së përkohshme në atë kohë dhe investitorët e mundshëm të cilët do të shprehnin interesim për investime në fabrika të Kosovës. Organizimi i transportit është bërë me avion privat për përfaqësuesit institucionalë të Kosovës (Jakup Krasniqi, Ahmet Shala dhe të tjerë).
Qëllimi i gjithë kësaj pune ishte krijimi i një Fondacioni funksional qeveritar që do të organizonte dhe mbikëqyrte, duke trajtuar në mënyrë profesionale ndërtimin ekonomik, rikomisionimin e vlerësimit të vlerës së tyre të drejtë dhe për të përgatitur gjithçka për ta filluar procesin e transformimit të tyre në ekonomi të tregut të lirë.
Pas konferencës u nënshkrua një memorandum mirëkuptimi për përgatitjen dhe mënyrën e procedimit. Qëllimi kryesor nuk do të ishte shitja e menjëhershme e pronës, por rikuperimi dhe dorëzimi i tyre te njerëzit e duhur për ta vazhduar punën.
Në kohën e transferimit të ndërmarrjeve te privatet, Fondacioni FORK do të siguronte që personi që merr një objekt ekonomik ta ketë vlerën minimale të garantuar monetare të investimit fillestar, mjetet për fillimin e punës dhe angazhimin e punëtorëve të nevojshëm për atë objekt ekonomik. Fondacioni do të kujdesej për t’i mbështetur operatorët ekonomikë për forcimin e tyre dhe në momentin kur atyre u kërkohet të gjenerojnë pagesa me këste të të ardhurave për disa vjet pa interes për të paguar për ta.
Sipas llogaritjeve të asaj kohe, vendi kishte shumë profesionistë të interesuar në këtë sipërmarrje (si profesionalisht dhe ekonomikisht), që do të thotë se sot të gjitha fabrikat janë në funksion (megjithëse jo me prodhim të programeve të tjera krahasuar me ato të mëparshmet), punëtorët do të punonin ngadalë dhe shteti ose ndonjë agjenci e formuar në atëkohë do të përfitojë nga çmimi bazë i këtyre ndërtesave. Kjo do të thotë që paratë që qytetarët e Kosovës me forcë dhe të marra përmes llogarive të ndryshme jashtë vendit do të kenë shansin të qarkullojnë në Kosovë për shumë vite dhe do të ndikojnë në një rritje të paparë ekonomike në Kosovë. Fatkeqësisht, në Kosovë ndodhi e kundërta, pronat publike u shitën dhe stërshitën, paratë u tërhoqën nga Kosova dhe në shumicën e rasteve blerësit e këtyre objekteve u kthyen në potencial të dobët, pa asnjë mundësi për të investuar në rikuperimin e objektit të blerë. Historia një ditë do të tregojë për të gjithë këtë krim dhe dëmin e shkaktuar Kosovës.
